Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

indignationis N F

  • 1 nequis

    [st1]1 [-] nĕquīs, 2ème pers. du sing. de nequeo: tu ne peux pas.    - nequis quin ejus aliquid indutus sies, Plaut. Men.: tu ne peux t'empêcher de porter quelque chose qui soit à elle. [st1]2 [-] nēquĭs: c. ne quis.    - edicit per ordines nequis miles ab signis quattuor pedes longius procederet, Caes.: il fit publier par tous les rangs que nul soldat n'eût à s'éloigner des enseignes de plus de quatre pieds.    - nequis indignationis meae reprehendat impetum, Apul. M. 10: pour que personne n'ait à redire à mon excès d'indignation.
    * * *
    [st1]1 [-] nĕquīs, 2ème pers. du sing. de nequeo: tu ne peux pas.    - nequis quin ejus aliquid indutus sies, Plaut. Men.: tu ne peux t'empêcher de porter quelque chose qui soit à elle. [st1]2 [-] nēquĭs: c. ne quis.    - edicit per ordines nequis miles ab signis quattuor pedes longius procederet, Caes.: il fit publier par tous les rangs que nul soldat n'eût à s'éloigner des enseignes de plus de quatre pieds.    - nequis indignationis meae reprehendat impetum, Apul. M. 10: pour que personne n'ait à redire à mon excès d'indignation.
    * * *
        Nequis, nequa, nequod vel nequid, Ex NE et QVIS compositum. Terent. Que aucun.
    \
        Nequid huius rerum ignores. Terent. A fin que tu ne sois ignorant de rien des affaires de cestuy.

    Dictionarium latinogallicum > nequis

  • 2 excandesco

    ex-candēsco, duī, ere, I) sich erhitzen, glühend heiß werden, a) im Feuer, Cato r. r. 95, 2. – b) durch innere krankhafte Hitze, sich entzünden, paene ad omnem contactum excandescit (pusula), Col. 7, 5, 16. – II) übtr.: a) v. Tage usw., hell werden, anbrechen, ubi lux excanduit tertia, Amm. 21, 10, 2: ubi excanduit radiis dies, Amm. 26, 6, 14. – b) v. leb. Wesen, entbrennen, ergrimmen, in Jähzorn geraten, absol., Cael. in Cic. ep. u.a.: ita exc., ut etc., Suet.: hactenus, ut etc., Suet.: haud ultra verba, Suet.: ultra modum solitae indignationis, Amm.: in ultionem, Flor.: in exteros (v. Hunden), Col.: quomodo excandescunt, si etc.? Sen. – personif., v. Abstr., nisi irā excanduerit fortitudo, Cic. Tusc. 4, 43: deorum spreti monitus excandescunt, Val. Max. 1, 6, 11. – / Nbf. excandīsco, wov. excandiscit, Not. Tir. 102, 61.

    lateinisch-deutsches > excandesco

  • 3 indignatio

    indignātĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] indignation, mécontentement, mauvaise humeur.    - indignationem movere, Liv.: exciter l'indignation.    - plebes ad id maxime indignatione exarsit, quod auspicari negarentur posse, Liv. 4, 6: la plèbe s'enflamma d'indignation surtout parce qu'on lui refusait de prendre les auspices. --- Plin. 33, 18 ; Vell, 2, 66.    - secretae bonorum indignationes exaudiebantur, Liv. 25: les gens de bien s'en indignaient en secret. [st1]2 [-] motif, occasion de s'indigner.    - ne qua indignatio desit, Juv. 5, 120: pour ne laisser perdre aucun motif d’indignation. [st1]3 [-] rhét. indignation = excitation de l'indignation.    - Cic. Inv. 1, 100 ; Quint. 4, 3, 15.. [st1]4 [-] irritation, inflammation (t. de méd.).    - Veg. Vet. 1, 63; 2, 13; 5, 14.
    * * *
    indignātĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] indignation, mécontentement, mauvaise humeur.    - indignationem movere, Liv.: exciter l'indignation.    - plebes ad id maxime indignatione exarsit, quod auspicari negarentur posse, Liv. 4, 6: la plèbe s'enflamma d'indignation surtout parce qu'on lui refusait de prendre les auspices. --- Plin. 33, 18 ; Vell, 2, 66.    - secretae bonorum indignationes exaudiebantur, Liv. 25: les gens de bien s'en indignaient en secret. [st1]2 [-] motif, occasion de s'indigner.    - ne qua indignatio desit, Juv. 5, 120: pour ne laisser perdre aucun motif d’indignation. [st1]3 [-] rhét. indignation = excitation de l'indignation.    - Cic. Inv. 1, 100 ; Quint. 4, 3, 15.. [st1]4 [-] irritation, inflammation (t. de méd.).    - Veg. Vet. 1, 63; 2, 13; 5, 14.
    * * *
        Indignatio, indignationis. Iuue. Courroux, Marrisson, Indignation, Maltalent, Despit.

    Dictionarium latinogallicum > indignatio

  • 4 excandesco

    ex-candēsco, duī, ere, I) sich erhitzen, glühend heiß werden, a) im Feuer, Cato r. r. 95, 2. – b) durch innere krankhafte Hitze, sich entzünden, paene ad omnem contactum excandescit (pusula), Col. 7, 5, 16. – II) übtr.: a) v. Tage usw., hell werden, anbrechen, ubi lux excanduit tertia, Amm. 21, 10, 2: ubi excanduit radiis dies, Amm. 26, 6, 14. – b) v. leb. Wesen, entbrennen, ergrimmen, in Jähzorn geraten, absol., Cael. in Cic. ep. u.a.: ita exc., ut etc., Suet.: hactenus, ut etc., Suet.: haud ultra verba, Suet.: ultra modum solitae indignationis, Amm.: in ultionem, Flor.: in exteros (v. Hunden), Col.: quomodo excandescunt, si etc.? Sen. – personif., v. Abstr., nisi irā excanduerit fortitudo, Cic. Tusc. 4, 43: deorum spreti monitus excandescunt, Val. Max. 1, 6, 11. – Nbf. excandīsco, wov. excandiscit, Not. Tir. 102, 61.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > excandesco

  • 5 indīgnātiō

        indīgnātiō ōnis, f    [indignor], displeasure, indignation, disdain: liberrima, H.: indignationem movere, L.: publicae, expressions of indignation, L.—In rhet., an appeal exciting indignation.— A provocation, occasion for indignation: ne qua indignatio desit, Iu.
    * * *
    indignation; anger; angry outburst

    Latin-English dictionary > indīgnātiō

  • 6 en

    ēn, interj. [etym. dub.; cf. Gr. ên, êni; acc. to Rib. Lat. Part. p. 34 sq. compounded of obsolete interjection e and enclitic ne, as in quin, etc.], lo! behold! see! see there! (class.; most freq. in Verg.; in Plaut. and Ter. often em, q. v.).
    I.
    In presenting in a lively (or indignant) manner something important or unexpected (en habet vim indignationis, Donat. ad Ter. Phorm. 2, 3, 1).—With nom. (so usually, v. Krebs, Antibarb. p. 407): ubi rorarii estis? en sunt. Ubi sunt accensi? Ecce, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, § 58 Müll.; cf. Verg. E. 5, 65:

    en foederum interpretes,

    Cic. Verr. 2, 5, 21:

    en crimen, en causa, cur, etc.,

    id. Deiot. 6, 17:

    en Varus et legiones,

    Tac. A. 1, 65:

    en Priamus,

    Verg. A. 1, 461 et saep.—With acc. (class.):

    en memoriam mortui sodalis,

    Cic. Verr. 2, 1, 37, § 93:

    en causam cur, etc.,

    id. Phil. 5, 6, 15:

    en habitum,

    Juv. 2, 72:

    en animam et mentem,

    id. 6, 531.—With pronouns:

    en ego vester Ascanius,

    Verg. A. 5 672; so,

    en ego,

    Hor. 1, 1, 15; Plin. 21, 3, 9, § 12:

    en hic,

    Cic. Fam. 13, 15; id. Clu. 65, 184; Ov. M. 11, 7; cf.:

    consul en, inquit, hic est,

    Liv. 22, 6:

    em illaec sunt aedes,

    Plaut. Trin. prol. 3:

    en cui,

    Cic. Verr. 2, 1, 37:

    en quod,

    id. ib. 2, 5, 47.—With whole sentences:

    en mehercule in vobis resident mores pristini,

    Plaut. Truc. prol. 7; Liv. 28, 27; Verg. A. 7, 545; 9, 7; Val. Fl. 1, 226; Luc. 6, 51; Curt. 10, 2 et saep.:

    en ecce,

    Sen. Oedip. 1004; App. M. 8, p. 213, 24; id. ib. 10, p. 243, 6.—Even en en occurs, Sen. Herc. Fur. 523.—
    II.
    In interrogations.
    A.
    To excite the attention of the hearer:

    en ibi tu quicquam nasci putas posse, aut coli natum?

    Varr. R. R. 1, 2, 5:

    en quid agis?

    Pers. 3, 5; Val. Max. 7, 6, 3 ext. — More freq.,
    B.
    Manifesting the speaker's wonder, anger, or excitement.
    1.
    With quid, cur, etc.:

    en quid ago?

    Verg. A. 4, 534; cf.:

    en haec promissa fides est,

    id. ib. 6, 346; Prud. Apoth. 470:

    en quid agam?

    why, what shall I do? Pers. 5, 134:

    en quo discordia cives Produxit miseros?

    Verg. E. 1, 72:

    en cur magister ejus possideat campi Leontini duo milia jugerum immunia?

    Cic. Phil. 3, 9, 22.—
    2.
    With umquam (or in one word, enumquam):

    en umquam aspiciam te?

    ever indeed? Plaut. Trin. 2, 4, 189;

    so very freq.: en umquam,

    id. Cist. 1, 1, 88; id. Men. 1, 2, 34; 5, 5, 26; id. Rud. 4, 3, 48; 4, 4, 73; Ter. Phorm. 2, 2, 15; Liv. 4, 3; 8, 30; 9, 10; Verg. E. 1, 68:

    en erit umquam ille dies, etc.,

    id. ib. 8, 7; Sil. 16, 91 et saep.; cf.: enumquam ecquando, Paul. ex Fest. p. 76, 7 Müll.; and, enumquam, ei pote, kai pote, Gloss. Philox.: en usquam, oudamothen, eipou, ib.—
    III.
    With imperatives, to incite to action; Engl, Come! en me dato, Plaut. Poen. 1, 1, 31:

    hos tibi dant calamos, en accipe, Musae,

    Verg. E. 6, 69:

    en age segnes Rumpe moras,

    id. G. 3, 42; so,

    en age dum,

    Prop. 1, 1, 21; Sil. 3, 179; Val. Fl. 4, 70; Pers. 5, 134.—Cf. Hand, Turs. II. p. 367-373.

    Lewis & Short latin dictionary > en

  • 7 momentum

    mōmentum, i, n. [for movimentum, from moveo], a movement, motion (as an indwelling force; cf.: motio, motus; class.).
    I.
    Lit.:

    astra forma ipsa figuraque sua momenta sustentant,

    Cic. N. D. 2, 46, 117:

    pisces levi caudae in utrumque momento velocitatem suam flectunt,

    Sen. Ep. 90, 24:

    utque leves tactus momentaque parva sequantur,

    Ov. M. 4, 180.—
    II.
    Transf.
    A.
    An alteration, change, disturbance, movement, revolution:

    cetera populi Romani vectigalia, perlevi saepe momento fortunae, inclinatione temporis pendere,

    Cic. Agr. 2, 29, 80:

    nullum momentum annonae facere,

    to effect no alteration in the price of corn, Liv. 4, 12:

    animi,

    id. 39, 5:

    provincias magnis momentis concusserat,

    Vell. 2, 78, 1:

    sine momento rerum, partisque ruinā cadere,

    Luc. 7, 118.—
    B.
    A particle sufficient to turn the scales:

    momentum staterae,

    Vulg. Isa. 40, 15; id. Sap. 11, 23; hence, a particle, a part, a point:

    myrrhae momentum,

    Plin. 30, 10, 27, § 87:

    quibus (regnis) pro ignobili momento erat accessura Macedonia,

    a make-weight, Just. 7, 3, 1:

    sol cotidie ex alio caeli momento, quam pridie, oritur,

    a point, part, Plin. 18, 34, 77, § 333:

    corpus orationis in parva momenta diducendo consumere,

    Quint. 3, 11, 23; to lose the main subject in minute divisions:

    ordo rerum tribus momentis consertus est,

    id. 5, 10, 71:

    officiorum,

    parts, Cic. Mur. 2, 3. —
    b.
    In partic.
    (α).
    Of time, a short time, brief space, moment (syn. punctum):

    parvis momentis multa natura affingit,

    instants, moments, Cic. Div. 1, 52, 118:

    momentis certis dimensis,

    at certain fixed times, Plin. Ep. 4, 30, 3:

    non cunctandum ratus Hannibal, totis viribus adgressus urbem momento cepit,

    Liv. 21, 14, 3:

    momento temporis,

    in a moment, id. 21, 33; 35, 11, 13:

    momento horae,

    in quick lapse of time, Hor. S. 1, 1, 7; cf.:

    momento unius horae,

    Curt. 9, 6, 21:

    horae momento,

    Liv. 5, 7, 3; 9, 16:

    Maecenati triennio supremo nullo horae momento contigit somnus,

    could not sleep a single hour, Plin. 7, 51, 52, § 172:

    brevi horarum momento,

    in a few hours, Just. 2, 14, 9:

    ut momentum horae pereat,

    that a short hour be lost, Phaedr. 3 prol. 5:

    momento fit cinis diu silva,

    in a moment, Sen. Q. N. 3, 27, 3:

    in momento, in ictu oculi,

    Vulg. 1 Cor. 15, 52:

    in momento indignationis,

    id. Isa. 54, 8:

    pruna stomacho non utilissima, sed brevi momento,

    are hurtful, but only for a short time, Plin. 23, 7, 66, § 132:

    quantum quoquo momento temporis adiciatur,

    Gai. Inst. 2, 70:

    hoc fit dicis gratia uno momento,

    id. ib. 1, 141.—
    (β).
    Transf., of space, distance, a little way:

    parvo momento antecedere,

    Caes. B. C. 2, 6:

    visūs nostri tarditas non subsequitur momenta currentis (sc. stellae), sed videt simul et unde exsilierit et quo pervenerit,

    does not trace the successive points of its course, but sees the whole at once, Sen. Q. N. 1, 14, 4.—
    2.
    Trop., a cause, a circumstance; weight, influence, importance, moment:

    minimis momentis maximae inclinationes temporum fiunt,

    from the slightest causes spring the greatest changes, Cic. Phil. 5, 10, 26:

    momenta omnia observare,

    all the circumstances, id. Fam. 6, 10, 5:

    unamquamque rem momento suo ponderare,

    according to its importance, id. Font. 6, 21; cf.:

    ut omnia verborum momentis, non rerum ponderibus examinet,

    id. Rep. 3, 8, 12:

    ita parvae res magnum in utramque partem momentum habuerunt,

    influence, Caes. B. C. 3, 70:

    quorum adventus hoc tamen momenti fecit, ut Scipio abscederet inde, etc.,

    Liv. 29, 35:

    nullum momentum in dando adimendoque regno habere,

    no decisive influence, id. 1, 47, 6:

    momenti aliquid apud Magnetas ad repetendam societatem Romanam facere,

    id. 35, 39, 3:

    cave quidquam habeat momenti gratia,

    weight, influence, Cic. Mur. 30, 62:

    magno ad persuadendum momento esse,

    id. Inv. 2, 26, 77:

    potentia,

    motives, Ov. M. 11, 285:

    Leonis (sideris),

    influence, Hor. Ep. 1, 10, 16:

    praebe nostrae momenta saluti,

    promote, Ov. P. 4, 13, 49:

    erant octo cohortes... tum discordiā temporum a legione digressae, prout inclinassent, grande momentum sociae aut adversae,

    Tac. H. 1, 59:

    levi momento aestimare aliquid,

    to consider of little moment, to prize lightly, Caes. B. G. 7, 39:

    nullius momenti aliquid putare,

    of no moment, unimportant, Cic. Vatin. 1, 1: nullius momenti apud exercitum futurum, Nep. Alcib. 8, 4:

    quod (oppidum) per se parvum magni momenti locum obtinuit,

    Tac. H. 3, 8:

    id est maximi momenti et ponderis,

    of the greatest moment, Cic. Vatin. 4, 19:

    exponunt, se tentāsse etiam haud magni momenti finitimarum gentium auxilia,

    Liv. 10, 16, 5:

    sed in bello nihil tam leve est, quod non magnae interdum rei momentum faciat,

    id. 25, 18, 3; 28, 17, 10; 27, 45, 5:

    inpensam in rem maximi ad omnia momenti facere,

    id. 43, 23, 8:

    nullā in re nisi in virtute propensionem ne minimi quidem momenti esse ad, etc.,

    Cic. Fin. 4, 17, 47:

    omnino nihil habere momenti,

    id. ib. 2, 12, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > momentum

См. также в других словарях:

  • BEROMI — civitas. 2. Sam. c. 23. v. 31. quae 1. Paral. c. 11. v. 33. dicitur Bauramites, Latine filius caloris, vel indignationis, aut puritas, sive frumentum indignationis, vel fugiens aquam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Clausel [1] — Clausel (v. lat. Clausŭla), 1) Schluß, Ende einer Sache; 2) einschränkende Bedingung, Vorbehalt, Verwahrung; bes. 3) (Clausula, Rechtsw.), jeder einer Rede od. einem Rechtsgeschäft beigefügte Satz, in dem irgend etwas näher bestimmt, erklärt od.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Ernst Heinrich Mylius — (auch: von Mylius Edler von Ehrengreif; * 14. Oktober 1716 in Leipzig; † 25. Januar 1781 in Stuttgart) war ein deutscher Rechtswissenschaftler und württembergischer Politiker. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Schriften 3 Literatu …   Deutsch Wikipedia

  • PHALERAE — equorum ornamenta, in fronte, Suidae: in maxillis, Herodoto: in pectore, Servio et Plinio. Α᾿σπιδίσκους τὴν κόσμησιν τὴν κατὰ μετώπων τῶν ἵππων, Etymologus vertit. Constanstantinus exponit, Scutellam parvam splendidam, in pectoribus equorum. Sed… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RHAMNUS — I. RHAMNUS oppid. fuit et portus Cretae in ora occidua, inter Phalasarnen, et Chersonesum, Ptol. II. RHAMNUS spinosa arbor, inter ἀείφυλλα Theophrasto, e qua sepes vivae fiebant, quibusdam videtur esse Alba Spina, quâ nulla hodie sepibus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • THANEHUMETH — pater Saraiae. Ierem. c. 40. v. 8. Latine murus, sive donum indignationis, vel caloris, aut requies mortis …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»